চুটিগল্প (শাস্তি)

#গল্প

#শাস্তি

            সৰু গাওঁখনত খবৰটো ফাটি-ফুটি গ’ল ৷ ৰাজহুৱা পুখুৰীটোৰ পৰা পানী আনিবলৈ যাওঁতেই নগেনৰ ঘৈণীয়েকে কথাটো শুনি আহিলে ৷ তাই আহি চিধাই কাষৰে মনবৰৰ ঘৈণীয়েকক কথাটো ক’লেহি ৷ চুচেনৰ ঘৈণীয়েক হেনো কাৰোবালৈ গ’ল ৷ গহণাগাঁঠৰি বোলে সোপাকে লৈ গ’ল লগত ৷ সাঁচতীয়া যি দুই এটকা আছিলে তাকো নেৰিলে ৷ গাঁৱত বু বু বা বা আৰম্ভ হৈ গ’ল ৷ ল’ৰা ছোৱালী দুটা আৰু গিৰিয়েকৰ কথা অলপো নাভাবিলে চাতৰীজনীয়ে ৷ গাঁওখনৰে নাক কাণ কাটিলে ৷ কিহে পাইছিল তাইক সেই ফেৰীৱালাটোৰ লগত ইমান আদান প্ৰদান কৰিবলৈ ৷ ক’লৈবা নিলেগৈ ! ক’ৰবাত বেচি দিয়েগৈ যদিও ঠিক নাই ৷ সেইজনীৰ চাগৈ মূৰৰ বিকৃতিহে ঘটিছিল ৷

          গাঁৱৰ মানুহবোৰৰ কথাবোৰ চুচেনৰ কাণত পৰি থাকিল ৷ হলেও সি একো নকলে ৷ কবনো কি ? সি নিজেই অঁকৰা লাগিলে ৷ পাটীৰ তিৰোতাজনীয়ে এনে এটা অসম্ভৱ কাণ্ড কৰিব বুলি সমাজিকতো ভবা নাছিল সি ৷ গতিকে যেয়ে যি ক’লে সি শুনি থাকিল ৷ ঘৰখনৰ মতাৰ কাম, মাইকীৰ কাম সকলো কৰি থাকিল ৷ ল’ৰা ছোৱালী দুটাক স্কুললৈয়ো নপঠোৱাকৈ নাথাকিল ৷ ভাতো নোখোৱাকৈ নাথাকিল ৷ ল’ৰাছোৱালী দুটাইও কিবা এটা যেন বুজি পালে ৷ বাপেকটোক আমনি নকৰাকৈ যি পালে তাকে খালে ৷ মাকৰ কথাও সুধিবলৈ এৰিলে ৷ 

              দুদিনৰ পাছত গাঁৱত আকৌ চেপা উত্তেজনা এটা হ’ল ৷ কোনোবাই ৰেল ষ্টেচনত কান্দি কান্দি বহি থকা চুচেনৰ ঘৈণীয়েকক পাই গাঁৱলৈ লৈ আনিলে ৷ ফেৰীৱালাটোৱে তাইৰ ভাগৰ টকা-পইচা , গহণা-পাতিবোৰ লৈ পলাই দিলে ৷ নাককাটীয়ে কলৈ যাম, কি কৰিম বুলি তাতেই বহি থাকিলে ৷  মুখীয়াল ধৰণৰ দুজনমানে কথা পাতি তাইক চুচেনৰ ঘৰত থৈ গ’লহি ৷ মানুহহে ৷ ভুল এটা যেনিবা কৰিলেই ৷ কলৈনো দলিয়াই দিবি ৷ খালী তামোল পাণ এটা দি ৰাইজৰ আগত সেৱা এটা ল’ব লাগিব ৷ অপৰাধ স্বীকাৰ কৰি মাফ খুজিব লাগিব ৷হৈ যাব ৷  

              চুচেনে একো নকলে ৷ চুচেনৰ ঘৈণীয়েকে গাঁৱৰ ৰাইজৰ চকুত চকু থৈ কথা ক’ব পৰা সাহসকণ কেতিয়াবাই হেৰুৱাই পেলাইছিল ৷ তাইক চমজাই থৈ মানুহবোৰ গ’লগৈ ৷ল’ৰাছোৱালী দুটাই প্ৰথমতে মাকক দেখি সেমেনা সেমেনি কৰিছিল যদিও সোনকালেই মাকৰ লগত সহজ হৈ পৰিল ৷

              নিৰ্দিষ্ট দিনত ৰাইজৰ মেল বহিল ৷ চুচেনৰ ঘৈণীয়েকে ৰাইজৰ আগত আঠু ল’লে ৷ "ৰাইজসকল , মই পাপ কৰিলোঁ ৷ মোক মাফ কৰি দিয়ক " বুলি তাই ৰাউচি জুৰাবলৈ লাগিল ৷ কান্দি কান্দি বেহুচ হোৱাৰ উপক্ৰম হোৱা চুচেনৰ ঘৈণীয়েকক দেখি উপস্থিত ৰাইজ আচৰিত হ’ল ৷ "হ’ব আৰু ৷ তোক মাফ কৰিলোঁ ৷ আকৌ এনে কাম কৰিবলৈ হলে তোৰ আৰু ইয়াত স্থান নহব ৷ যা এতিয়া ৷ " তেনেকৈ কওঁতেও তাই শান্ত নহল ৷ কান্দিয়েই থাকিল ৷ "কি হ’ল ৷ চুচেনে তোক কিবা ক’লে নেকি? " বুলি সুধিবলৈহে পালে তাইক , তাই চিঞৰি চিঞৰি কান্দি ক’বলৈ ধৰিলে , " অ' ৷ তেওঁ মোক শাস্তি দিছে ৷ বৰ ডাঙৰ শাস্তি ৷ হয় , মই দোষ কৰিছোঁ ৷ তেওঁ মোক মাৰক , কাটক যি কৰে কৰক ৷ কিন্তু মৰা কটাতকৈয়ো ডাঙৰ শাস্তি দিছে মোক ৷" "কি কৰিলেনো অ' সি ? তই মিছা কৈছ যেন লাগিছে ৷" কোনোবা এজনৰ প্ৰশ্নত চুচেনৰ ঘৈণীয়েকে কান্দি কান্দি কৈ থাকিল , 

"একোৱেই নকৰিলে মোক ৷ তেওঁ মোক মাফ কৰি দিলে অ' ৷ " হিয়ালিজিয়ালিকৈ চুচেনৰ ঘৈণীয়েকে কান্দি থাকিল ৷ ক্ষমা ও যে কেতিয়াবা কাৰোবাৰ বাবে শাস্তি হ’ব পাৰে বুলি নভবা মানুহকেইজনে কথাবোৰ নতুনকৈ ভাবি থাকিল ৷

স্বপ্না দত্ত ভৰালী

১৪/৭/২০২০