চুটি গল্প (চাহ)

#গল্প

#চাহ

         বিয়া এখনতেই চিনাকি প্ৰিয়ংকা আৰু কুন্দনৰ ৷ তাৰপাছত প্ৰথম দৃষ্টিৰ প্ৰেম আৰু দুমাহমানৰ ভিতৰতেই প্ৰিয়ংকা বৰুৱা প্ৰিয়ংকা কুন্দন শইকীয়া হৈ কুন্দনৰ বাংগালোৰৰ শিৱাজী নগৰত থকা তাৰ কোম্পানীৰ ফ্লেট পালেহি ৷ মাহীমাকৰ লগত থকা প্ৰিয়ংকাৰ দেউতাকো ঢুকাইছিল ৷ সেয়ে মাহীমাকে গলগ্ৰহ গ’ল বুলি সন্তোষেই পালে ৷  

             বেচিজিল কুন্দনৰ ফ্লেটৰ লগতে তাৰ জীৱনটোও চিজিল লগাই পেলালেহি প্ৰিয়ংকাই ৷ সুখী হ’ল কুন্দন ৷ মন পচন্দৰ নাস্তা, লান্স, ডিনাৰ, সুশৃংখল ঘৰ-দুৱাৰ, সুন্দৰী দৰদী পত্নী, আৰু কি লাগে তাক? দেউতাক ঢুকুৱাৰ পাছত মাহীমাকৰ লগত কটোৱা কষ্টকৰ দিনবোৰৰ কথা সি তাইৰ পৰা শুনিছিল ৷ সেয়ে সিও যৎপৰোনাস্তি চেষ্টা কৰে তাইক সুখী কৰি ৰাখিবলৈ ৷ কৰ্পৰেট কোম্পানীৰ দায়িত্বশীল অভিযন্তা কুন্দন প্ৰিয়ংকাৰ ওচৰত যেন এটি মৰম আকলুৱা শিশুহে !

             বন্ধৰ দিনত কুন্দনে কেতিয়াবা লগৰ বন্ধু-বান্ধৱক খোৱাৰ নিমন্ত্ৰণ দিয়ে ৷ সিহঁতে প্ৰিয়ংকাৰ হাতৰ সুস্বাদু খাদ্যৰ প্ৰশংসা কৰে ৷ কুন্দন সুখী হয় ৷ বুকুখন এহাতমান যেন ফুলি যায় তাৰ ৷ 

            অনবৰতে সুখী সুখী ভাব এটা লৈ থকাৰ বাবেই নে কি জানো , কুন্দন আগতকৈ অকনমাণ শকতো হ’ল ৷ "ভাবীজীয়ে খুৱাই খুৱাই পেতুৱা কৰি দিলে বুলি লগৰবোৰে প্ৰায়েই জোকাই তাক ৷ ৰাতিপুৱা খোজ কাঢ়িবলৈ বা জিমলৈ যাবলৈ বুলি স্বাস্থ্য সচেতন বন্ধু দুজনমানে উপদেশো দিলে তাক ৷

          এনেকুৱা দিনতে এদিন অফিচৰ পৰা ঘৰলৈ আহি কুন্দনে দেখিলে, প্ৰিয়ংকা বৰ স্ফূৰ্তিত আছে ৷ তাৰ হাতৰপৰা বেগটো লৈ তাই সি সোধাৰ আগতেই কৈ গ’ল, "আজি জানা, মনটো বৰ ভাল লাগি আছে ৷ মোৰ লগৰ ৰশ্মি আহিছিল ৷ খুউব কথা পাতিলোঁ দুয়োজনীয়ে ৷" কুন্দন আচৰিত হ’ল অলপ ৷ তাইনো কিমানদিন হৈছে বাংগালোৰলৈ অহা! "ক’ত থাকেনো তোমাৰ লগৰজনী ? আগতে যে শুনা নাই তোমাৰ কোনোবা লগৰ ছোৱালী ইয়াত থকাৰ কথা ৷" 

"তাই কস্কটাউনত থাকে ৷ মোৰ সৰুকালৰ বান্ধৱী ৷ বহুত দিন লগ পোৱা নাছিলোঁ ৷ কেনেবাকৈ গম পালে মই ইয়াত থকাৰ কথা ৷ সেয়ে আহি ওলাল ৷" কুন্দনে শলাগিলে ৷ প্ৰিয়ংকাই চাহ দিলেহি তাক ৷ সদায় তাৰ লগত চাহকাপ খাবলৈ ৰৈ থকা প্ৰিয়ংকাই সেইদিনা তাৰ লগত চাহ নাখালে ৷ ৰশ্মিৰ সৈতে কথা পাতি পাতি দুকাপকৈ চাহ খালে হেনো ৷ চাহকাপ খায়েই কুন্দনে লেপটপটো উলিয়াই ললে ৷ আধা কৰি থোৱা প্ৰজেক্টটোৰ কামটো সোনকালে সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ বুলি সি ব্যস্ত হৈ পৰিল ৷ প্ৰিয়ংকাই গানৰ কলি এটা গুণগুণাই গুণগুণাই পাকঘৰত সোমাল ৷ 

          কেইদিনমানৰ পাছত আকৌ এদিন প্ৰিয়ংকাই ক’লে , "ৰশ্মি আজিও আহিছিল জানা ৷ ময়েই মাতিলোঁ তাইক ৷ অকলে অকলে আমনিও লাগে নহয় ৷ তায়ো অকলেহে থাকে দিনৰ দিনটো ৷ হাজবেণ্ড ওলাই যোৱাৰ পাছত কামেই নাথাকে হেনো ৷ এতিয়া অলপতে গৈছেহে তাই ৷ চোৱা , মোৰ চাহখোৱা কাপ প্লেটবোৰ ধুবলৈকে আছে ৷ ৰবা দেই ৷ পটকৰে কাপ প্লেট কেইটা ধুই লৈ তোমাক চাহ দিম ৷" কৈ কৈ তাই কাপ প্লেট ধুই থাকিল ৷ কুন্দনে হাত ভৰি ধুই ফ্ৰেচ হৈ আহে মানে তাইৰো চাহ সাজু হ’ল ৷ সেইদিনাও তাৰ লগত চাহ নাখালে তাই ৷ ৰশ্মি আহিলে চাহ ভালপোৱা প্ৰিয়ংকাই দুকাপমানেই খাই দিয়ে বোলে ৷

        তাৰ পাছৰ দিনবোৰত ৰশ্মি সঘনাই অহা হ’ল ৷ কুন্দনে বেয়া নাপালে ৷ হাজাৰ হলেও ইমান দূৰৈত আহিও তাই যে লগ এটা পাইছেহি ! তথাপি সি মন কৰিলে , তাই যেন আগতকৈ কিছু অন্যমনস্ক হৈ গৈছে ৷ খোৱা বোৱাও আগৰদৰে ভালকৈ নকৰে ৷ আগৰ দৰে ফুলদানীত সজীৱ ফুল সজোৱা নাথাকে ৷ মাত্ৰ ৰশ্মি অহাৰ দিনাহে স্ফূৰ্তি দেখে তাইৰ ৷ তাইৰ লগত দুকাপমান চাহ খোৱাৰ কথা খুউব উচ্ছাসেৰে কুন্দনক কয় ৷ কুন্দনৰ মনলৈ আহে , দিনৰ দিনটো অকলে থাকি থাকি মনটো বেয়া লাগে তাইৰ ৷ সিও সময় দিব নোৱাৰে ৷ ঘৰলৈয়ো এসোপামান কাম লৈ আহিব লাগে ৷ নিজকে দোষী দোষীও লাগে তাৰ ৷ লগৰজনীক লগ পোৱা বুলি কোৱাৰ পাছত সেয়ে সি বেয়া পোৱা নাই ৷ তাইৰ মনটো অন্ততঃ ভাল লাগি থাকিব ৷ দেওবাৰৰ দিন এটাত কুন্দনে ৰশ্মিক হাজবেণ্ডৰ সৈতে ভাতৰ নিমন্ত্ৰণ দিবলৈ ক’লে ৷ সিও ভালকৈ চিনাকি হ’ব পাৰিব ৷ পাছদিনা কুন্দন অফিচৰ পৰা অহাৰ পাছত প্ৰিয়ংকাই ৰশ্মিহঁতক পাছৰ দেওবাৰটোত ভাত খাবলৈ নিমন্ত্ৰণ দিয়াৰ কথা ক’লে ৷ বজাৰৰ লিষ্টখন তাইক কৰি থবলৈ দি কুন্দন নিজৰ কামত মগ্ন হ’ল ৷

            ৰশ্মিহঁতক নিমন্ত্ৰণ কৰা দেওবাৰটোত বিধে বিধে খোৱাবস্তু সাজু কৰিলে প্ৰিয়ংকাই ৷ দুপৰীয়া ভাত খোৱাৰ সময় হ’লহি ৷ ৰশ্মিহঁত নাহিল ৷ প্ৰিয়ংকাৰ ফোনত নেটৱৰ্ক নাই ৷ তাই কুন্দনৰ মোবাইলৰ পৰা ৰশ্মিৰ নম্বৰটো ডায়েল কৰিলে ৷ একো সঁহাৰি নাপালে ৷ চিন্তিত হৈ পৰিল সিহঁত দুটা ৷ কি বা হ’ল ! সেইদিনা ভাতৰ নামত সিহঁতে চুলেহে ৷ 

           পাছদিনা প্ৰিয়ংকাৰ পৰা ৰশ্মিহঁতৰ এপাৰ্টমেণ্টৰ ঠিকনাটো ললে কুন্দনে ৷ অফিচৰ পৰা লাগিলে অলপ সোনকালে আহি হলেও পাক এটা মাৰিম বুলি ঠিক কৰিলে সি ৷ যিমান হ’লেও নিজৰ ঠাইৰ মানুহ ৷ কিবা কিজানি বিপদেই হৈছে ! 

              পাছদিনা অফিচৰ পৰা বাহিৰে বাহিৰে কুন্দনে ৰশ্মিহঁতৰ  কস্কটাউনৰ  এপাৰ্টমেণ্টৰ সন্মুখত ৰৈ খবৰ কৰিলে ৷ সেইটো এপাৰ্টমেণ্টত সৌৰভ বৰুৱা নামৰ কোনো নাই ৷ সৌৰভ ৰশ্মিৰ হাজবেণ্ডৰ নাম বুলি ঠিকনাটোত লিখি দিছিল প্ৰিয়ংকাই ৷ এইবাৰ সি প্ৰিয়ংকাই আগদিনা তাৰ মোবাইলৰ পৰা ডায়েল কৰা  ৰশ্মিৰ নম্বৰটো পুনৰ ডায়েল কৰিলে ৷ 'কোঁট' 'কোঁট' শব্দ কৰি মোবাইলটো বন্ধ হ’ল ৷ দুই তিনিবাৰ কৰিও একো সঁহাৰি নাপালে সি ৷ ওচৰৰ দুই এটা এপাৰ্টমেণ্টটো এনেই খবৰ এটা কৰি চালে সি ৷ নাই , তেনে নামৰ কোনো নাই ৷ আনকি সেইকেইটাত অসমৰ মানুহ নাই বুলিয়েই ক’লে ৷

            চিন্তিত মনেৰে কুন্দনে ঘৰলৈ বুলি উভতিল ৷ কলিংবেল বজোৱাত প্ৰিয়ংকাই উজ্জ্বল মুখেৰে দৰ্জাখন খুলিলেহি ৷ প্ৰিয়ংকাৰ মনটো স্ফূৰ্তি দেখি সি অলপ আশ্বস্ত হ’ল ৷ তাইৰ বাবেইটো সি অচিনাকি ৰশ্মি আৰু সৌৰভক বিচাৰি এপাৰ্টমেণ্টে এপাৰ্টমেণ্টে ঘুৰি আহিছে ৷ তাক দেখি প্ৰিয়ংকাই স্ফূৰ্তিৰে কৈ গ’ল , "যোৱাকালি সৌৰভৰ বচে কিবা ইম্পৰটেণ্ট প্ৰজেক্ট এটাৰ বাবে মাতি নিলে হেনো ৷ সেয়ে আহিব নোৱাৰিলে ৷ তাইৰ ফোনটো নেটৱৰ্ক নথকাৰ বাবে ফোন কৰিবও নোৱাৰিলে ৷ তাই আজি আহি মোক 'চৰি' কৈ গৈছেহি ৷" 

         কুন্দনে লাহেকৈ হয়নেকি বুলি কৈ থলে ৷ শিৱাজী নগৰৰ এপাৰ্টমেণ্টত সিহঁতক বিচাৰি নোপোৱা বুলি নকলে ৷ তাই ভাতত লাগিল ৷ সি তাইৰ মোবাইলটো লৈ চাই থাকিল ৷ ৰশ্মি নামৰ কোনো নম্বৰ কিন্তু তাইৰ ফোনত চেভ হৈ থকাও নেদেখিলে ৷ এইবাৰ ফেচবুকটোও খুলি চালে সি ৷ তাতো ৰশ্মি নাইবা সৌৰভ নামৰ কাকো বন্ধুৰ তালিকাত নেদেখিলে ৷ 

            কুন্দনৰ মনটো কিছু অশান্ত হৈ থাকিল ৷ মনে মনে সি ভাবি থাকিল ৷ প্ৰিয়ংকাই বাৰু তাক কিবা মিছা কথা কৈছে নেকি? নহলে ৰশ্মিয়ে তাইক ঠগি আছে ৷ ক’ৰবাত কিবা এটা গণ্ডগোল হৈছে বুলি তাৰ মনটোৱে কৈছে ৷ কথাবোৰ ভাবি ভাবি বহুত দেৰিকৈহে টোপনি ধৰিলে তাৰ ৷

            পাছদিনা সময়মতেই অফিচলৈ গ’ল কুন্দন ৷ গাটো বেয়া বুলি এবেলা চুটি ললে সি ৷ দুৰু দুৰু কঁপনি এটা লৈ সি তাৰ ফ্লেটৰ দৰ্জামুখ পালেগৈ ৷ ফ্লেটৰ ডুপ্লিকেট চাবিটো লগত আছিলেই তাৰ ৷ হাতত সাৰে ভৰিত সাৰেকৈ সি ডুপ্লিকেট চাবিৰে ফ্লেটৰ দৰ্জাখন খুলিলে ৷ মনে মনে ভাবিলেও প্ৰিয়ংকাই কি ভাবিব বুলি ৷ পিছে বুদ্ধি এটা  সি ভাবিয়েই থৈছে ৷ কলিংবেলটো নেবাজিলে বুলি কম বুলি ! তাই পৰীক্ষা কৰি নাচায় বুলি বিশ্বাস আছে তাৰ ৷  

               ড্ৰয়িংৰূমটো পাৰ হৈয়েই ডাইনিং ৰূমটো ৷ প্ৰিয়ংকাই উচ্ছলভাৱে কাৰোবাক কিবা কথা কৈ আছে ৷ ডাইনিং টেবুলত দুযোৰ কাপ প্লেট আৰু স্নেকচ্ ৷ প্ৰিয়ংকা বহি থকা চকিখন দুৱাৰৰ ফালে পিঠি দিয়া আছে বাবে তাই কুন্দনক দেখা নাই ৷ তাই কৈ আছে, "জানা ৰশ্মি, তোমাক নোপোৱাহ’লে যে কি গতি হলহেঁতেন মোৰ ৷ দিনৰ দিনটো অকলে অকলে কি কৰিলোহেঁতেন! ইয়াতটো কোনো কাৰো ঘৰলৈ নাযায়েই দেখোন ! চাহকাপ খাবলৈকো লগ এটা লাগে অ' ৷তুমি দেখোন একো খোৱাই নাই ৷ খোৱাচোন ৷" বুলি তাই প্লেটৰ পৰা বেকাৰীৰ বিস্কুট এটা নিজে লৈ প্লেটখন আগবঢ়াই দিলে ৷ চমকি উঠিল কুন্দন ৷ মুৰৰ পৰা ভৰিলৈকে যেন তাৰ বিদ্যুতহে প্ৰবাহিত হ’ল ৷ যেনেকৈ আহিছিল তেনেকৈয়ে হাতত সাৰে ভৰিত সাৰে সি ফ্লেটৰ পৰা ওলায় গ’ল ৷ তললৈ গৈ সি পুনৰ নিজৰ গাড়ীখনত বহি এ চি টো অন কৰি ললেগৈ ৷ গোটেই মানুহটো ঘামি জেপজেপীয়া দিলে ৷ নিজৰ বুকুৰ ধপধপনি  নিজেই শুনা পালে সি ৷ তাৰ ঠাইত আন এটা হোৱাহেঁতেনো এনেকুৱা অৱস্থাই হ’লহেঁতেন ৷ ফ্লেটলৈ সোমাই গৈ সি দেখিছিল , প্ৰিয়ংকাই তাইৰ সন্মুখৰ চকীখনলৈ চাই চাই কথা পাতি আছিল , কিন্তু সেই চকীখন খালী আছিল ৷ ফ্লেটত তাইৰ বাহিৰে আন কোনো নাছিল ৷

স্বপ্না দত্ত ভৰালী

৭/৭/২০২০