(গল্প) অভেদ

 #গল্প

#অভেদ

ক্লাছিক কেলী গ্ৰীণৰ চিফনৰ শাৰীখনৰ লগত কষ্টলি ব্লেক মেটেলৰ গহণাৰ চেট৷ অৰ্টিফিচিয়েলি ষ্ট্ৰেইট কৰি লোৱা বাৰ্গেণ্ডী কালাৰৰ মেলা চুলি৷ সঁচাকৈয়ে মেটচিং কৰিছে তেওঁক৷ আয়নাত নিজকে চাই আপ্লুত হ’ল ময়ুৰী কাকতি৷ তেওঁ নিজেই ফেশ্বন ডিজাইনৰ৷ গতিকে ড্ৰেচিং চেন্স তেওঁৰ পূৰামাত্ৰাই আছে৷ 

"ৱাও! লুকিং গৰ্জিয়াছ চুইটহাৰ্ট৷ কালাৰটোয়ে সঁচাকৈয়ে ধুনীয়া লাগিছে তোমাক৷ এনি ৱে, আই এম ইন হাৰী৷ অহা অলপ দেৰি হ’ব পাৰে৷ দুটা অপাৰেচন আছে৷"

"অহ্! চলিহাহঁতৰ এনিভাৰছেৰী পাৰ্টিলৈ তোমাৰ  যোৱা নহ’ব মানে!"

স্বামীৰ কথাৰ উত্তৰত ময়ুৰী কাকতিয়ে কিঞ্চিৎ হতাশাৰে ক’লে৷ চহৰৰ এ ক্লাছ কনট্ৰেক্টৰ অভিনন্দন চলিহা ময়ুৰ কাকতিৰ ক্লাছমেট হোৱাৰ লগতে পত্নী ৰিয়া তেওঁৰ এগৰাকী নিয়মীয়া ক্লাইন্ট৷ এনিভাৰছেৰীৰ পাৰ্টিত পিন্ধিবলগা ৰেডিয়েণ্ট ইয়েল’ শাৰীখন ময়ুৰী কাকতিৰ বুটিকৰ পৰাই লোৱা৷ উইথ একচেচৰীজ৷ পাৰ্টিটো সেয়ে কোনোপধ্যেই মিচ কৰিব নোৱাৰি৷

"ডন্ট মাইণ্ড হানী৷ তুমিয়েই এপাক মাৰি আহিবা৷ মই বাৰু  চলিহালৈ কল এটাকে কৰি উইছ্ কৰিম৷"

ময়ুৰী কাকতিৰ চাৰ্জন স্বামীয়ে কথাকেইটা কৈ ধুমুহাৰ গতিৰে ওলায় গ’ল৷ বৰ ব্যস্ত থাকিব লাগে তেওঁ৷ নিজৰে নাৰ্ছিংহম এখন আছে৷ উপায় নাই৷ প্ৰফেছনটোয়েই তেনেকুৱা৷ তাৰমানে প্ৰায়েই কৰাৰ দৰে আজিৰ গধূলিৰ পাৰ্টিতো তেওঁ অকলেই এটেণ্ড কৰিব লাগিব!

"মীৰা, একাপ কফি দিবা৷"

ময়ুৰী কাকতিয়ে চোফাত হেলান দি মীৰাক চিঞৰিলে৷ আজি ৰাতিপুৱা বেলাটো চানচেট অৰেঞ্জৰ বেলেগ বেলেগ শ্বেদৰ ওপৰত ডিজাইনিং কৰিলে৷ দুপৰীয়ালৈ মাথাটো সামান্য টিঙটিঙোৱা যেন লগাত লান্স কৰি এঘন্টামান শুয়ো ল’লে৷ এতিয়া ফ্ৰেছ হৈ আহিহে ভাল লাগিছে৷ কফি একাপ খাই ললে পুনৰ কিছুসময় কামত লাগিব পাৰিব৷ 

" মে’ম কফি৷"

মীৰাৰ মাতত ময়ুৰী কাকতিয়ে মুদি থকা চকুহাল মেলি চালে৷ তেওঁলোকৰ একমাত্ৰ জী এপলীৰ কেয়াৰটেকাৰ মীৰা৷ ক্লাছ এইটত পঢ়া এপলীয়ে সৰুৰেপৰা মাক দেউতাকতকৈ বেছিকৈ মীৰাৰ সান্নিধ্যহে পাই আহিছে৷

"এপলী আহিবৰ হৈছেনে? তাইৰ টিউচনৰ সময় হ’বৰ হ’লেই চাগৈ! ফোন এটা কৰি চোৱাচোন৷ ছোৱালীজনীক যাবলৈ মানা কৰিলেও নুশুনে নহয়৷"

এপলী তাইৰ ফ্ৰেণ্ড ত্যানিশাৰ বাৰ্থডেলৈ গৈছে৷ ত্যানিশাৰ মাকেও ফেশ্বন ডিজাইনিং কৰে৷ শেহতীয়াকৈ তেওঁ নামো কৰিছে৷ একেই প্ৰফেছনৰ মানুহগৰাকীৰ প্ৰতি মনৰ একোনত পুহি ৰখা অব্যক্ত ঈৰ্ষাৰ বাবেই হয়তো ময়ুৰী কাকতিয়ে জীয়েকক বান্ধৱীৰ বাৰ্থডেলৈ পঠিয়াবলৈ মন নাছিল৷ এপলীৰ আব্দাৰত বাধ্য হৈ হে ড্ৰাইভাৰৰ সৈতে তাইক পঠিয়াই দিলে৷ এতিয়া ইমানপৰে নহা দেখি কফিৰ কাপত চুমুক দি ময়ুৰী কাকতিয়ে সামান্য বিষেদাগাৰ ব্যক্ত কৰিলে৷

"বাইদেউ৷ ভালে আছেনে?"

স্মিত হাঁহি এটা মাৰি ছোৱালীজনী সোমাই আহিল৷ জুনুকা৷ এপলীৰ প্ৰাইভেট টিউটৰ৷ মাছটাৰ্চ কমপ্লিট কৰি ঘৰতে থকা সিটো চুবুৰিৰ ছোৱালীজনীক কেইটামান টকা বেছিকৈয়ে দি এপলীক পঢ়ুৱাবলৈ লগাইছে তেওঁ৷ কম্পিটেটিভ পৰীক্ষা দিবৰ বাবে তৈয়াৰী কৰি থকা অমায়িক ছোৱালীজনী পঢ়াত যথেষ্ট ভালো৷ 

"আহা, আহা জুনুকা৷ বহা৷ আমাৰ এই লগৰ ছোৱালীৰ বাৰ্থডে খাবলৈ গৈ আহিয়েই পোৱা নাই নহয়৷ মীৰা...... মীৰা... ফোন কৰিলানে তাইলৈ?"

মীৰাক কথাকেইটা কৈ থাকোঁতেই ময়ুৰী কাকতিয়ে তেওঁৰ ঘনিষ্ঠ বান্ধৱী ভেলেন্টিনালৈ ফোনটো লগাই থাকিল৷ কথাকে দুআষাৰ পতা যাওক৷ পিছে দুবাৰ ৰিং হৈ হৈ বন্ধ হৈ যোৱাত তেওঁ আৰু পুনৰবাৰ নকৰি ফোনটো চোফাতে থৈ দিলে৷

"এইমাত্ৰ কৰিলোঁ বাইদেউ৷ তাই আহিবলৈ লৈছেই৷ গাড়ীখন গৈ পালেই আহিব৷ মই ড্ৰাইভাৰক কৈছোঁ যাবলৈ৷"

"বাৰু, বাৰু৷ এটা কাম কৰা৷ এওঁলৈয়ো কফি একাপ আনা৷"

ময়ুৰী কাকতিয়ে মীৰাক নিৰ্দেশ দিলে৷

"নাই, নাই৷ নালাগে বাইদেউ৷ মই ঘৰৰ পৰা ওলাওঁতে লাল চাহ একাপ খায়েই আহিছোঁ৷"

তেওঁৰ কথাত জুনুকা ব্যস্ত হৈ পৰিল৷ 

"এহ্! একো নহয় দিয়া৷ পাৰিবা৷"

মৃদু হাঁহিৰে ময়ুৰী কাকতিয়ে কৈ উঠিল৷ কামৰ ব্যস্ততাৰ বাবে সপ্তাহটোৰ সাতদিনেই এপলীক পঢ়ুৱাবলৈ অহা ছোৱালীজনীক তেওঁ দেখাই নাপায়৷ আজি ৰবিবাৰ বুলিহে ঘৰত আছে! তাকো গধূলি আকৌ ওলাই যাব লাগিবই৷ 

"আপোনাক সেউজীয়া শাৰীখনত বৰ ধুনীয়া লাগিছে বাইদেউ৷"

জুনুকাৰ সৰলভাৱে কৰা প্ৰশংসাত ময়ুৰী কাকতিয়ে হাঁহিলে৷ ডিজাইনৰ ৱেৰ৷ ভাল নলগাৰ কথা আছেনে!

"এইখন অনামিকাৰ শ্ব ৰুমৰ পৰা অনা৷ যোৱামাহত যে বাহিৰলৈ ফুৰিবলৈ গৈছিলোঁ, তেতিয়া৷"

ময়ুৰী কাকতিয়ে কেজুয়েলি কথাটো কৈ থলে৷ মিডল ক্লাছ ছোৱালী জুনুকা৷ অনামিকাৰে হওক বা মাচাবা গুপ্তাৰ কালেকচনেই হওক, তাই জানো তাৰ মূল্যটো জানিব!

"বাইদেউ৷ এইখন শাৰীৰ লগত কলা ৰঙৰ মোটা মোটা মণিৰ মালা পিন্ধিবচোন৷ আৰু ধুনীয়া লাগিব৷"

জুনুকাৰ কথাত মনে মনে টিঙিচকৈ খং এটা উঠি আহিল ময়ুৰী কাকতিৰ৷ কি পিন্ধিব লাগে ময়ুৰী কাকতিক শিকাবলৈ আহে! ফেশ্বন ডিজাইনাৰ ময়ুৰী কাকতিক! হুহ্! জুনুকাৰ কথাত একো প্ৰতিক্ৰিয়া ব্যক্ত নকৰিলে তেওঁ৷ তেওঁৰপৰা একো সঁহাৰি নাপায় জুনুকাই মীৰাই দি যোৱ কফিকাপত মনোযোগ দিলে৷ 

"হেল্ল, ৰিয়া৷ শুনিছানে?"

ময়ুৰী কাকতিয়ে এইবাৰ তেওঁৰ এচিচটেণ্ট ৰিয়ালৈ ফোন লগালে৷ ইচাটি বিচাটি হিয়া মন তেওঁৰ৷ জুনুকাৰ দৰে কোনোবাই তেওঁক জ্ঞান দিবলৈ অহাৰ ধৃষ্টতা কৰাটো কোনোপধ্যেই সহ্য কৰিব নোৱাৰি৷ 

"আচ্ছা ৰিয়া৷ তোমাৰ কামখিনি হ’লনে? কালাৰকেইটা মই কোৱাৰ দৰেই ৰাখিবা৷ ট্ৰেণ্ডিংত আছেটো! আৰু মই কোৱা শ্বটো চাবা৷ বৈশালী এচ.ৰ৷ কিছু শিকিব পাৰিবা৷ আফটাৰ অল শ্বি ইজ দ্যা ফাৰ্ষ্ট হট্ কুটুৰিয়ান টু ৰিপ্ৰেজেণ্ট ইণ্ডিয়া অন ইন্টাৰনেচনেল বেচিচ্৷ 

এহ্.... চানিয়াৰ কথা বাদ দিয়া৷ হোৱাট শ্বি নউজ্ এবাউট ফেশ্বন ডিজাইনিং! ইজ নট ইট? আচ্ছা, ৰাখিছোঁ এতিয়া৷ চি ইউ টুমৰু৷"

 ফোনটো থৈ তেওঁ এইবাৰ কেৰাহিকৈ জুনুকালৈ চালে৷ তাই তলমুৱাকৈ ফোনটোত কাৰোবালৈ কিবা টাইপ কৰি আছে৷ কিমানৰ মানুহ তাই! নিজৰ জেগাত থাকিব লাগে৷ তেওঁ ক’ত আৰু জুনুকা ক’ত! ফেশ্বনৰ জগতখনৰ সকলো খবৰ যে তেওঁৰ নখদৰ্পণত, আৰু তেওঁ কিমান আপডেটেড সেইটো কথা প্ৰকাৰন্তৰে  তাইক বুজাব পাৰি ময়ুৰী কাকতিৰ মনটোত শান্তি লাগিল৷ মনত সন্তুষ্টি এটা লৈয়ে তেওঁ এইবাৰ বাজি থকা ফোনটো ৰিচিভ কৰিলে৷ ভেলেণ্টিনাই কৰিছে৷

"হয়, হয়৷ এনেই কৰিছিলোঁ৷ আজি বিশেষ কাম নাই বাবেই৷ ভাল নহয়?"

"আমাৰ এইজনীও নহয়! যাবলৈ ত’ত নাই৷ খঙেই উঠিছে মোৰ৷"

"বুটিকৰ অপেনিঙত মাতিছে নে? ইস্! মই যে যোৱাত নাই দেই৷ ইউ ন’ এবাউট মি না৷ হেভ টু বি ভেৰী বিজি৷ এনেবোৰ চিপ প্ৰগ্ৰামৰ বাবে ন’ টাইম এট্ অল৷"

টুকুৰা টুকুৰ কথাবোৰ কোঠাটোত উফৰি থাকিল৷ হাঁহিৰ ফোঁৱাৰাও উৰিল৷ এপলীৰ বান্ধৱী ত্যানিশাৰ মাকৰ ফাইনেন্সিয়েল কণ্ডিচনৰ পৰা লাইফ ষ্টাইলৰ কথাৰে জমি উঠিল গচিপ৷ ভেলেন্টিনাই আচলতে আনৰ ঘৰৰ ভিতৰচৰাৰ খবৰেৰে নিজকে জোখতকৈ বেছি আপডেটেড কৰি ৰাখে৷ তাইৰ সৈতে কথা পাতি নিজৰ ইগ’ চেটিচফাইড কৰাৰ আমেজেই সুকীয়া৷ 

"ইস্! তুমিচোন একো নাখালাই৷ পেষ্ট্ৰী এটুকুৰাকে লোৱা৷"

জুনুকাৰ সন্মুখত মীৰাই কফিৰ সৈতে দি যোৱা মিঠাইৰ প্লেটখন একেভাগেই থকা দেখি ফোনটো থৈ ময়ুৰী কাকতিয়ে কৃত্ৰিম ব্যস্ততাৰে  কৈ উঠিল৷ 

"নাই বাইদেউ৷ আজি ভাত খোৱাও দেৰি৷ নাখাও দিয়ক৷ নহলে পাছত বদহজম হ’ব৷"

চালাক মানুহ ময়ুৰী কাকতি৷ তেওঁৰ চকুত চকু থৈ কথাষাৰ কোৱা জুনুকাৰ চকুৰ কৌতুকৰ দৃষ্টি তেওঁৰ চকুৰ পৰা সাৰি নগ’ল৷ তেওঁ পিছে জুনুকাৰ কলা পৰা মুখখন চাবলৈহে আশা কৰি আছিল৷ তাৰ বিপৰীতে তাইৰ চকুৰ কৌতুকৰ দৃষ্টি ময়ুৰী কাকতিয়ে হজম কৰিবলৈ যেন অলপ অসুবিধা পালে! আনদিনা তেওঁক দেখা পালেই তাইৰ চকুত ফুটি উঠা সম্ভ্ৰমৰ চাৱনি এইটো মুহূৰ্তত নাই৷ জুনুকাই তাৰমানে ময়ুৰী কাকতিৰ ভিতৰখন পঢ়ি পেলালে! নিজকে সদায় আনৰ পৰা পৃথক বুলি সাংঘাতিক উচ্চাত্মিকাবোধত ভূগা ময়ুৰী কাকতিক জুনুকাৰ এই দৃষ্টিয়ে আজি যেন ধৰাশায়ী কৰি গ’ল!

স্বপ্না দত্ত ভৰালী